Sfeervol wachten op vers Italiaans

Serie 

Culinaire hotspots in De Pijp

 

Al lange tijd was ik op zoek naar een echt Italiaans restaurant in De Pijp. De vele Italiaanse restaurants die er zijn worden vaak gedreven door mensen uit andere Mediterrane landen en daardoor ontbreekt het nog wel eens aan de afwerking van de gerechten. Niet lang geleden stuitte ik op l’Angoletto. Deze gelegenheid, gedreven door drie generaties van de familie Ranieri, oogt als een pretentieloze trattoria.

 

Op aanwijzingen van de staf mag de gast aanschuiven aan kleine houten tafeltjes. Hier gaat men niet naartoe voor luxe en comfort, maar dat gemis wordt meer dan goed gemaakt door aangename couleur locale. Door de vrijpostige doch vriendelijke en ter zake kundige bediening, interieur en het lekkere eten waant men zich even in Napels! Pasta & Pizza Voor mijn bezoek aan lÕAngoletto bereikten me verhalen over de misschien wat al te voortvarende manier van gastenbehandeling van i Ranieri, dus ik was benieuwd. Toen ik aankwam was de eigenaar druk in de weer om de tafels buiten te zetten. Ik vroeg aan hem of wij ergens mochten gaan zitten en hij wees ons een tafeltje aan met twee stoelen. Dat viel best mee. Ik heb me de hele avond kostelijk vermaakt door te bekijken hoe Aldo zijn gasten dirigeerde. Onder het motto van ÔZo werken wij hierÕ, kan men een tafeltje krijgen en mag je eten, ergens krijgt men het gevoel dat het niet niks is om daar te mogen eten, je moet er iets voor over hebben. Wat u ook doet; vraag niet om geraspte kaas op visgerechten. In lÕAngoletto is dat erger dan vloeken in de kerk. Groepen kunnen alleen plaatsnemen als iedereen er is, men heeft kennelijk een hekel aan lege stoelen. Gelukkig is er boven in het restaurant een wachtruimte. Het is even wennen aan deze manier van met je gasten omgaan, maar de moeite waard om daarna heerlijk te kunnen eten. Verschillende soorten pastamaaltijden gaan af en aan, de geur maakt de wachtende bezoeker nieuwsgierig naar de smaak. Ik had een heerlijke tonijnbiefstuk en mijn metgezel een voorgerecht van ansjovis met gepureerde rucola. De smaak van de tonijn werd versterkt door enkele wel gedoseerde druppels olijfolie. Samen met wat rucola en een groentemelange van courgette, aubergine en asperges was dit een voortreffelijke opening. De ansjovis, natuurlijk altijd wat aan de zilte kant, werd een heel ander visje in combinatie met de rucola-mousse. Als secondo piatto nam ik fettucine en mijn metgezel de traditionele pizza Margherita. Pizza zonder flauwekul, de Ôoer-pizzaÕ, uitgevonden door de arbeiders in de zwavelgroeven van Pozzuoli, een plaatsje even ten noorden van Napels, die dit lunchgerecht al eeuwen lang bereidden op keien boven gaten in de aarde waaruit vulkanische hitte opstijgt. Deeg met tomatensaus, mozzarella en basilicum, meer moet pizza niet zijn. De pizza was lekker. Niet zo lekker als die uit de houtoven van pizzeria Brandi, in de Quartieri Spagnoli in Napels, maar die afficheren zich misschien niet voor niets als Ôla Fonte di MargheritaÕ. Aan de andere kant, probeer maar eens een vergunning voor een houtoven te krijgen in onze door Europese, landelijke en plaatselijke wetgeving geteisterde stad. De pasta was naar behoren. Bij lÕAngoletto eet je eenvoudige en tradionele gerechten uit de Zuid-Italiaanse keuken. Men gebruikt biologische olijfolie en men serveert wijn uit de streek. De verse ingredi‘nten, zoals vis, vlees en andere lekkernijen kun je in de vitrine bekijken. Waar zijn ze te vinden? Je kunt er niet reserveren als men met minder dan met zes man komt. Het is verstandig als je een afhaal pizza wil bestellen, om een half uur van tevoren te bellen. Om wachttijden te voorkomen kun je het beste meteen om 18.00 uur voor de deur staan. En vraag vooral of er een tafel vrij is om te voorkomen dat je ongevraagd gaat zitten. Buon appetito e arrivederci!

 

Pizzeria lÕAngoletto Hemonystraat 18/hs Telefoon: 020 67 64 182