Inburgeren met De Pijp Krant

Wat heeft u gisteravond gegeten en hoe kwam u daaraan?
“Ik heb dus van de barbecue gegeten. Er was van alles: kip, worst, speklapjes, hamburgers, saté, allerlei salades en de bekende sausjes erbij. Na afloop hebben we voetbal gekeken met een hapje, een drankje en een hoop gekkigheid erbij.”

U woont al 40 jaar in De Pijp. Waar woonde u hiervoor?
“Ik woonde aan het Olympiaplein, bij een hospita. Ze was een hele charmante en aardige vrouw. Ze is overleden en toen moest ik helaas weg. Daarna ben ik in De Pijp terecht gekomen. Maar ik ben geboren in de Chassébuurt, bij de Admiraal de Ruijterweg. Daar heeft mijn wieg gestaan.”

Wanneer ben je als vrijwilliger bij Amsta gaan werken?
“Een paar jaar terug bezocht ik een kunsttentoonstelling in Tabitha. Zo heette Amsta toen nog. Ik sprak met bewoners en zij vonden mij wel geschikt om bij hun te komen werken. In 2004 ben ik als vrijwilliger aangenomen om te helpen bij de grote activiteiten, zoals op Koninginnedag. Maar ik ben op meer plaatsen inzetbaar. Ik help bijvoorbeeld met serveren in het restaurant en begeleid bewoners met het doen van de was. Het is soms veel werk, maar er staat tegenover dat ik veel dankbaarheid krijg voor het werk wat ik hier doe”.

Wat is nou eigenlijk leuk aan De Pijp?
“Dat het niet alleen maar Hollanders zijn die hier wonen. Hier vind je allerlei nationaliteiten en je leert van mekaar. We zouden soms meer naar mekaar moeten luisteren. Ik geniet van al die mensen. Maar ik vind het wel prettig dat hier ook Hollanders, jonge én oude mensen wonen. Als er overwegend mensen uit één bevolkingsgroep wonen, zoals in Amsterdam West vind ik het minder leuk. Het gaat mij om de veelzijdigheid van de buurt.”

Wat laat u uw bezoek zien van De Pijp?
“Eerst de Albert Cuyp, dan het standbeeld voor André Hazes en daarna neem ik ze mee naar het Marie Heinekenplein. Al lopend vertel ik hoe het er vroeger in de buurt aan toeging. De schoorsteenveger en de schillen- en aardappelboer bezorgden nog aan huis. De bakker wikkelde het brood vanwege de hygiëne in een theedoek, deed het daarna in een mand en zo werd het naar de klant een verdieping hoger getakeld. Ook laat ik ze het Sarphatipark zien, met al die jongelui die in het gras zitten en daar wijn drinken en stokbrood eten. Dat heeft toch ook wel weer wat. Maar ik mis wel een paar geschikte locaties voor ouderen. Witteveen bijvoorbeeld aan de Ceintuurbaan. Maar dan zoals het vroeger was. Een plek waar je lekker kon eten, met een keurige bediening zonder muziek, zodat je ook met elkaar kunt praten.”

Wat is uw favoriete plek in De Pijp?
“Ik heb er niet direct een in mijn gedachten. Maar nu ik er over nadenk is het toch de bovenste verdieping van het Okura hotel, waar je zo’n prachtig uitzicht hebt over De Pijp.”

Wat is beslist vervelend aan De Pijp?
“Er zijn teveel eetgelegenheden. Je ziet door de bomen het bos niet meer. Iedere zaak heeft een terrasje. Je kunt niet meer normaal over de stoep lopen. Er is ook erg veel concurrentie, de één kan het bolwerken en de ander niet. Al die cafés met terrassen leveren ook overlast op.”

Welke verslaving heeft u?
“Misschien wel vrijwilligerswerk. Ik besteed er veel tijd aan. Jammer dat ik al zeventig word. Achteraf gezien was ik liever eerder in de zorg gegaan. Ik heb het geduld om met oude mensen te werken. Ook al vertellen ze me een paar keer hetzelfde verhaal, ik luister er graag naar. Ik moet aan mijn oma denken, ze was dement. Ik was toen nog beneden de twintig. Ik had een hele lieve oma. Haar ziekte heeft me aan het denken gezet. Ik hoop goed weg te komen, zonder ziektes. Net als mijn vader. Na de lunch voelde hij zich niet goed en ineens was hij weg. Ik had een goede band met hem.”

Wat zijn uw droomwensen?
‘’Dat ik gezond mag blijven. Als ik terugkijk op mijn leven heb ik altijd heel veel lieve mensen om me heen gehad, die heel goed voor me hebben gezorgd. Ik heb een goed sociaal netwerk en dat wil ik graag zo houden. Maar mensen kunnen overlijden en dan blijf je toch alleen over. Je hebt niet alles zelf in de hand.”